bazen iyi bir insan olarak yarattý diye seni küsersin Tanrý’ya kucak kucak kötülüklerin altýnda kaldýkça yüreðin evrenin doðasýný bozmak istersin hatta küfredersin iyiliðe
hiç kimsenin kalbini kýrmamak için verdiðin mücadelede kan kaybýndan sürünmeye baþladýðýnda farkýna varýrsýn en çok kendi kalbini delik deþik ettiðinin
yüzünü çevirmediðin bütün kýrgýnlýklar alnýnda birer çizgi olup yerini aldýkça yüksek duvarlar örersin aynalarla arana ve dikenli teller kanatýr her defasýnda yosun yeþili gözlerini
kendi içinin dýþýnda kalýr benliðin hiç bir liman gerçek deðildir artýk ve hiç bir el dokunamaz buz kesiði ellerine
bir Habil gelir oturur ciðerinin üzerine ve bir taþ bütün umutlarýný yerle bir eder bir avuç toprak yetmez o zaman üstünü örtmeye kimsesiz düþlerinin
yüreðinde saklanan saçlarý örgülü o küçücük kýz soyunur pembe elbisesini beyaz rugan ayakkabýlarý çamura bulanýr ve tepeden týrnaða siyah çarþaflara sarýnýr masumiyeti
’’ey iyiyi kötüyü yaratan Tanrý’m þimdi uzat elini ve yar göðsümü annemin rahmine düþtüðüm gün kalbime nakþettiðin iyiliði geri al benden yada en iyisi beni inkar et sen’’
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayrık Otu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.