Puslu Pusulam/1

Karþýma aldým içimi:
Anlat! dedim. Sýktý diþini.
Koskaca cihana sýðacak kadar hiç’inim.
Yerle yekzân haldeyim can, naçar biçimim.

Yalýn ayakla, yalnýz göðüs kafesimin hýþmýyla yolundayým
Seni ektiðim her mezrâ kurak, kuru kursaðýma saðým solum bayýr
Bitmek üzere serüven, herþey son nefesinde düðümlü
Ben mi? Ben bir sur’um. Dur.. Sakýn.Üfleme... Hayýr.
Bittim.

Tek arz-u halim yaþatabilmek ufkumda seni
Fedaisiyim o daim kabilemin, nutkumla seril
Kim o densiz? Týka kulaklarýný, duymasýn;
Cennetin ýrmaðýnda demlenirken tutkumda geril.

Sen rýhtýmýnda az mola, esselâm pusulam
Ecem’in bûhraný ile eceli karþýladýk korkmamalýyýz pusudan
Ýfâ’m kusursuz olmalý, huzursuzluðum huzursuz
Duman ettim dimaðý toparlayabilecek tek zaât; Hýzýr Han.

Burun direklerime çalan naftalinim
Anlatamýyorum bir safhâ benimsin, bir safha kirin.
Parýlda! Efruz ol, yak bir matem havasý!
Dalgalan gönül çemberinde kâlu belâ’dan aþýk bir pir’in.

Karþýmdan defol içim!
Ýçim dese de; hep ol.. Doldu sicil.
Seni öldürdüm damlýyorsun gözlerimden
Þanýn ile dondu þair,doðdu þiir, boðdu hiciv.
Sosyal Medyada Paylaşın: