Cennet diye bir yer var uzaklarda
Geceleri þiir yazma ihtiyacý duymadýðýn
Sigara ardýna sigara yakmadýðýn
Kan kýrmýzýsý rengi sevenlerin barýnmadýðý...
yemyeþil mevsimlerin hiç sararmadýðý
Açlýktan inleyen Çocuklarýn
Çýðlýklarý, Bombalarla bastýrýlmadýðý
Akreple yelkovanýn, dalga geçer gibi
Kah birbiriyle yarýþýp
Kah dipsiz bir kedere demir atmadýðý ...
Duyarsan kýzacaksýn belki bana
Cennet bakýþlým !
Ciðerime saplanan bakýþlarýndan
daha da uzaklarda...
Belki pamuk ellerin ellerime hiç bir zaman
Deðmeyecek kadar yasak deðil
Hiç gelmeyecek olaný beklemeninde
tatlý oluyor acýsý ama...
Kandýrýyorum kendimi
Sen bana inanma
- Ben hep ayný yerde bekliyorum seni –
Ah yalancý yaþlý Dünya
Daha çocukken gönül bahçeme
ansýzýn bombalar düþürdün ya
Ergenlik çaðýmýn arifesinde
Üzerime çullandýðýn günden beri
Hiç sana ait hissetmedim Kendimi ..
Hani ..
Hani iki meþhur tren vardýr
O malum canlýlarýn baktýðý
Bir de son anda kaçýrýlan
Albumlerdeki bir hüzünlü bir neþeli
Kýsa yaþantýmýzýn özeti gibi
Ama öyle dertler var ki
Kimseler bahsetmez ondan
Bir sonraki yolculuk için üstelik geçerli
Suçu günahý olmadýðý halde
Yýrtýlýp atýlan bilet gibi...
Sen yine hiç durma dön bensiz
Bende senin biletini kestim
Ýsrafilin surunu beklemekteyim ...
“ Çok acýmasýzsýn Hayat ! seninde surun üflenecek bir gün “