hem ayý, hem ben yaþýyorum buralarda sularým kesiliyor bu yüzden bir söz söylemeye göreyim çarpý çeklilyor yüzüme bir çizgi daha taþýmaya gücüm yokken yine de pýsmýyorum taþýn altýna
gül derken, yapraklarýnda pembeleþemiyorum külleniyor yüzüm, karalanýyor üstü kapalý bir duaymýþ gül Tanrý’nýn gönlüme býraktýðý duvarlarý yýkýk bir ev önceden öngörülmüþ bir hayat
ayý çiðniyor gülü eziliyorum ayak altýnda daðlar inliyor acýdan, ben inliyorum çocuklar eziliyor arada görmek istemiyorlar çýplak ayaklarýmý sürüyüp geçiyorum
bir duyuþ görmeyeyim bakýþlarý yerde ayýnýn çiðnediði gülleri topluyorum yetiþtiriyorum son yaðan yaðmura bir rozet gibi geçmiþimi takýyorum yakama utanmýyorum yaþadýðým çýkmaz sokaklardan
ayý kalýyor uzakta seyrediyor ayaðýyla çiðnediði ormaný bulamýyor yüzünü yýkayacaðý dereyi depremiyle daðlardan yuvarlanýyor taþlar kör gözleri kalýyor elinde
20. 5. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.