BU ON DOKUZ MAYISTA

kalbim nerede çarpýyor bilir misin anne
Ankara’da

yaðmur, bereketi olup yaðýyorum Ankara’ya
üstüme çömelmiþ bulutlardan
ayaða kalkmaya çabalýyorum
hep, yere düþürdüklerinde bizi
artýk aðaçlara baðladýðýmýz
çaputlara bel baðlamýyorum


hani babam, sen ve ben akþamüstü bahçeden
yüklenmiþtikte yüklerimizi
eve gidiyorduk
yükümü ara ara oracýða býrakýp
sýrayla hafiletmiþtim ikinizi
çünkü eðilmiþti belleriniz


þimdi ülkem belini eðmiþ duruyor
oysa genç ve yürüyecek gücü var
ellerini kaldýracak gücü var yükseklere bayraðý
toprak getiren gençler gibi Samsun’dan
güneþin üstündeki lekeleri silerek
koþaþý var Ankara’ya yeniden


sen þimdi köþende uyukluyorsun anne
konuþuyorum, duymuyor kulaðýn
öyle yalnýz kalakalýyorum güçsüzlüðün yanýnda
fýrlatmak istiyorum balkondan aþaðý
büyük küçük taþlarý
bütün yalnýzlýklarýn acýlarýný
belki bir can okurdu
atýlan taþlar


ülkem de öyle kimsesiz bir garip gibi
sokaða terkedilmiþti anne
cami avlularýndan medet umularak
sarýklýlardan, cemaatlerden
bil ki öyle kundaða sarýlý yüzü örtük
aðlayarak kucaðýna alan adama
tükürüyordu gözleri
kan çanaðý içinde


beni duydun sen de üzüldün anne
sen ki en yüce bir þeydin: emektin
bir tutam mor susam, bir sepet meyveydin
taptaze bahçe kokan
istemezdin yolunsun bahçende yetiþen sebzelerin
arsýz, hýrsýz ellerce
dimdik dururdun eline kaptýðýn kesekle
korurdun emeðini


emekler çiðnenip yutuldu þimdi
onun için ele alýnýp kaldýrýlýr bayraklar
sahip çýkmak için düþman postallarýyla
çiðnenen topraðýmýz
yeniden dikmek için Ankara kalesine
özgürlük bayraðýný

duyuyor musun anne?
ne olur uyuma!
senin sesin öyle gür
dünyayý uyandýrýr bilirim!



19. 5. 2013 / Nazik Gülünay


Edebiyat defterindeki bütün dostlarýn
On Dokuz Mayýs Atatürk’ü Anma Ve Gençlik Bayramýný Kutluyorum,

onurlu geleceklere..

O duygusal sesiyle þiirimi onurlandýran ikinci oðlum Arda’ya(umutkýrýntýsý)
çok çok teþekkürler..







Sosyal Medyada Paylaşın: