gel nispet yapalým
sýð düþler etrafýnda
çýplak uyku zindanlarýna çekilsin
yeni terlemiþ hasret
hapsolsun vazgeçilmezliðimiz
kendi kollarýmýza
sonra
yalvaran kelimelerin ahdinde
gökyüzüne týrmanalým merdivensiz
batýk öfkelerin koynunda
hülyaya dalsýn yýldýzlar
kement atsýn ay
yaþanmýþlýðýn aþk iplerine
sýký sýkýya örülsün ruh evlerimiz
uyanmayalým
pervane yazgýlar gibi
ve böylece
geceye serilen lacivert ipekler gibi
her rüzgarda anlamlaþsýn ruhumuzdaki özlemek
ama/
hala düþlerimizdeki bütün hüzünlerimiz gerçek
ah kalbimin nuru
yine yakýným kendime
....