BAŞTAN SOBE

/Bi dünya kir/ le boyanan bedenleri
nereye sýðdýracak dünya/




Baharý görmeden güze geçen
korkularla büyüyen çocuklar
kanla yazýlan üçüncü sayfada
yaþamayý öðrenmeden, ölümü görüyorlar
Artýk pembe düþlerin, masallarda olduðunu biliyorlar



Güneþ gözlerini açtýðýnda
düþman kesilip geceye savuruyor gün
Gözlerine tünemiþ daðýlmayan hüzün sisi
kör yollara vuruyor



Dünün bayramlarýnda kalan
Yastýk altý öksüz, kýrmýzý pabuçlarýndan
Bir aslanýn pençesinde kalmýþ düþ kýrýntýlarý
Kederlerini yýkayacak sevinçlerin, ayak sesleri yok / lukta ýssýz zaman
Çýnlýyor yer gök kimse duymuyor avâze seslerini
Bedenlerinden gitmiyor kara gölgeler, içlerine gömüyorlar acýlarýný



Sevgi yoksulu gözlerinin yanýna yanaþmýyor yaþam
Hayatýn rengi daim gri
Alev alev yanmakta göz ucunda sandýklarý düþ
Zaman zarýna sarýlmýþ ölüm d ü þ e þ
M ý þ gibi yaþamayý öðrenmiþler



Kimse baharlarý ekmeyecek gözlerine
Beyaz günler serilmeyecek ömürlerine
Fermaný baþkalarý yazacak onlarýn yerine
Ve hep ayný makamdan çalacak teller
Gözbebeklerine vurulan mühür kara
Onlar baþtan sobelenmiþler hayata


Hâdiye Kaptan



Sosyal Medyada Paylaşın: