TOKMAK

gölgeler geziyor etrafýmýzda
görünmeyen kara gölgelerle
gözyaþý kokuyor hava

görmediðimiz uzak bir ülkede gibi
giderek çoðalýyor karanlýðýn sesi
güneþe unutturduk kendimizi


/h a t ý r l a m ý y o r u z biz bizi
çocuklarýmýz baðýþlayacak mý bizi/


yüreðimizi sýkýyor bilinmeyenler
arapsaçý kederlerde debeleniyoruz
ne yana dönsek enkaz


yaprak yaprak sararýp dökülüyor
günler takvimden
kim söndürecek bu karanlýðý
her sokakta kol geziyor ölüm


dilsiz diller / yazmayan kalem ellerde
demir parmaklýðýn korkusu
selam vermez oldu kimse kimseye


sedâsýzlýðý duymaktandýr isyaným
paslanýp kaldý mý ki aklýmýz
boþaldýk durduk er meydanýndan
bomboþ kaldý meydanýmýz

pabuç býraktýk eþkiyâya
biz böyle yalýnayak
onun elinde bir tokmak
vuruyor durmadan alnýmýza alnýmýza...


Hâdiye Kaptan
c)- Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: