BATAKLIKTA AÇAN GÜLLER

(KANAYAN ÝSLAM COÐRAFYASINDA BÝR YÜREK …)



Bugün de eksilmedi,
Eksilen ömrümden,bir tek yalnýzlýðým
Ve soðukluðu gözlerimin !

Kaç zaman saydým,saçlarýmýn beyazlarýnda,
Kaç çarpý çizdim,
Þafaðý olmayan gecelerin ayazýnda
Yüzümün dökük duvarlarýna,
Unuttum !

Ne kendimi sakladým bir köþede,
Ne bahar kokulu gecelerin
Koynunda açan yýldýz goncalarýný.
Hepsini serdim ayaklarýmýn altýna,
Hürriyet adýna, vatan adýna,
Allah aþkýna,
Unuttum !

Bir tank paletinde çizilen
Utancýn tablosunda karaladým güzeli,
Unuttum !

Hangi yoldu kapýnýza çýkan ?
Hangi çiçekti suladýðý
Sevda gözyaþlarýmýzýn ?
Ve hangi þarkýydý,
En son dinleyip mýrýldandýðým,
Ýçinde mutluluðun geçtiði ?

Arkasý gelmeyen bir arkasý yarýn
Sahneleniyor hep ayný sahnelerde,
Hep ayný jönlerin,
Hep ayný rollerinde.
Bir sapan taþý, bir tank mermisi
Ve gülümseyiþi duyulur ölümün,
Bataklýkta açan güllerde !....



Sosyal Medyada Paylaşın: