Hayat manidar bir ayrýlýðýn izini taþýyor Aþkýn ’’hakimi’’ intihar etti bu gece. Kalemi kýrýldý, mecnunlaþan yüreðimin bir ley/la elinden. Kelepçelendi mahkumu aþk sanýðý yüreðim ellerinden Ýdamlýk düþlerimin yangýn yerindeyim sevgili... Ölüm kokuyor sensiz bu þehrin karanlýk gölgelerini Kuþatýyor zifiri bir yalnýzlýk, Kuþanýyor sevdam kýrmýzý kuþaðýný yüreðinin beline Vur, belki ölmemiþimdir. Vur, daha derine... Kedere sar bedenimin en tutsal yanlarýný Vur, mabed-i bakan gözlerimin özüne Vur yalnýzlýk can çekiþsin hasretinden Sen vur yeterki sevgili Aðzým dolusu elhamdülillah susarým ben sana
Serdar Özyanýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
serdarözyanız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.