bataklýktan kir toplayan yansýma
koydu gelincikleri vazoya usulca aynalar
asýlmýþlar her yerime
þehrin yaralý göbeðinden taþ kaldýrýmlar
çaðrýldýn mý apansýz
kumlara gölgesi sýzan uçan balonlar tarafýndan
daktilo seslerinde eskiyen zamandan
daha sarý çocuk
gündüzün en iþlek yerinden mesela
tütün lekesi sarmýþ saç uçlarýndan
uyuyorsun güne bakanlarýn güneþi
rastladýn mý rüyalarýnda
ufkun çizgisini öpüp duran yalnýzlýða
üþüyen terinden geçtin mi
kelebekleri zorla sökülmüþ baharda
seslenmiyorum
duyuyorsun
açýk seçik gör beni
merceðini kanlý mendile bürüyen gece
çýk koynumdan /inan
gün sürmüþ kokularý yarým uyak
sümbül hüzün dudaðýmda imân
vakit yedinin esareti vakit dar
yalan deðildi
sola ve alta yakýn esnemesi
tek seferde yazmalý eli düðün
kýnalý kýzlarýn derin yerinde aðýt
aþk için üst üste ölür müydün
güzelliðin yalnýzlýðýndýr asýl
indir külden perdeyi
kurþun inmeden açýlan yaram bugün nasýl
bu kimin büyüsü böyle
bu yaþamak
kalbin asýlsýz ihbarý kalbe
dizlerinde sýzý
aðlayýþýn saðlamasý
okunmamýþ bir kitabýn tam ortasý
kapýnýn kilidi
duvarýn boyasý olmadým mavi
mezarýna gözlerini gömen kadýn bekle
yok satýyor suç makinesi saatler
söylemiþti bilenler
güneþin dönmesi kendine yakýn
/