''Kıyamadım, ismini ayrılık diye koymaya''
’’Kýyamadým, ismini ayrýlýk diye koymaya’’
Dudaklarý aþk yarasý soyulan kabuklu cümlelerden düþüyor takatim
Gecenin ayaz soðuðu kaldýrým sokaklarýna.
Kalabalýk insanlar büyüyor gözlerimde, kimsesiz caddelerin hayal düþ sokaðýnda
Senli aþký akýtýyorum yaralarýmýn kanayan yanlarýndan
Sonra eziliyor aþk’a dair tüm sözlerim
Özlem biriktirdiðim gözlerimin yaþýna, zeytine ve kuru üzüme and olsun ki
Özlüyorum seni sevdiðim...
Dört bir kýyýdan vuruyor aþk’a kýydýðýn kýrýntýlarým
Kýrýk bir nefes sandalýnýn batmaya yüz tutmuþ yanlarýna
Kýrýlmýþtim aslýnda sana , ’’sana’’ kýrýlmýþtým...
Þehrim kýrýlmýþtý..
Yitik bir sevda masalý kaldý geride
Geride kalanlar bile kýrýldý sonra
Kaçmak istedim senden çoðu kez
Çoðukez içimden yenildim kaçma telaþýma
Ayaklarým yorgun düþtü taþýmýyor bedenimi
Düþüyorum ben dizlerimin parçalanmýþ yaralarý üzerine
Þehrin kaldýrýmlarý kan revam sevgilim
Arabesk bir hüzünle tutuþturuyorum
Kalb mürekkebimle beslenen kalemimi.
Yanýyor þehir..
Aþk’a çoðalan bir yangýnla
Hayata azalýyorum
Ve aþk’a düþüyor mavzer gibi bir vaveyla
Usuldan sessizce iliþiyor nefesin uyku bedenli boynuma
Bir titreyiþ sarýyor sonra ruhumun sevda kýrýntýlarýný
Hayale dalýyorum ardýndan’’hayal’’..
Azalýyor canýmýn senli nefesi
Yine de bitemiyorum seni
Yinede kýyamýyorum kýyýlarýna ve ahiretlik düþlerime
Secdelerimde dua ayetiyle ulaþýyorsun arþa ve maveraya
Sonra bir suküt düþüyor ayrýlýðýn kanlý kaldýrýmýna
Derinden bir sala sesi var bu þehirde
Ýçimin cenazesi kalkýyor
Uyan uykusuna kýyamadýðým on’suz durmuþ zaman þehri
Sonsuzun geldi, onsuzluktan sonsuzluða yolcudur aþk
Dualarý yapýlsýn mecnunlarýn dilinde
Ferhatlar amin desin ALLAHýn secdesinde
Aþk’a son veda türküsü yürek yakan bir vaveyla uyanýþýdýr bu
Tüm selametler yedi tahtanýn hürmetine olsun
Ve baþýn saðolsun ey AÞK’’
Baþýn saðolsun..
Serdar Özyanýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.