kime sýðýnsak
hakirlik sýkýþtýrýlýr ceplerimize
öpüþür rüzgârlar alnýmýzda
haþmetlilerin duldalarýnda ýslanýrýz sýrýlsýklam
görmez misiniz
ilkbaharlar da vurur oldu bizi
her mevsim hazana öykünüyor iffetsizce
yürekte hecelenen acýlar gibi
gene bir cehennem yandý yaralarýmda
silme aðu doldu ciðerlerime
kýrk ikindiler de baþlar yakýnda
yemin ettim
martý çýðlýklarýna býrakacaðým bu yüreði
ya da
söküp alýn bu vicdaný da benden
aðlasam da olur artýk aðlamasam da
baksana
çaresizliði örtmüþsünüz üstümüze
ah be çocuk
ne giysek
hâkîye evriliyor tüm renkler
umudu yaþatmak için
ne sürsek yaralarýmýza
saðaltmaz artýk baþkaldýrýyý ibrazdan baþka
þimdi ben
ütopyalarým için
çocukluðumda tuttuðum nefesi üflüyorum ciðerlerime
21/04/13-Antalya
Sýtký Özkaya