gizlenir ruhun rengi
ve sonra
gecenin perdeleri çekilir
pencerelere düþen derin çizgiler büzülürken
bir avuç dilek parçacýðý
aðlar baþucumda
ýslanýrým
takvim yapraklarýna aldanan görünmeyen aþk gölgeleri gibi.
zamaný týrmýklarken bedenimdeki içlem
ürker avuçlarýmýn gülücükleri
korur kendini
düþüncelerin mesafeli gri parmaklarý.
yine yakýným kendime
kabul olan bütün emekler
düþer karanlýðýn peþine
sanki telli duvaklý yarýnlara bürünmüþ gibidir
hasreti avuçlayan gökyüzü
ve sonra
saklanan mesafelerin peþinden sana koþar
yüreðimdeki özlem
....