ne gülüþler saldýk
göðün yüzüne vaktiyle
topladý güneþler
yaðmur olunca anladýk
üþümüþtü düþünce mor
menekþeler
sýký tutma canýmdan
kaçarým aklýmdan
belkilerde herkes
kuþlardan bir nefes
kurtulmak için
isteklerimden çok
koy da git kendimi
tut ki kaybettik
deyip öleceðim
bunun sonu yok
son halinde
gülme halime
dirimden
alma gözlerimi
uzaða bakanlarýn
hayali uzaktýr
kendi yerinden
gök kubbe
kalýr mý mavi
külsüz dumansýz
kýzýl yanar mý gece
gül bahçe þarap
taçsýz duvaksýz
yakasý açýlmamýþtýr
yýldýzlarýn
buzul ýþýklý þehrimde
ayný iklim burasý
ayný yaðmur bak
umuttan uçurtmalar
söðüdün dalýnda
bir rüzgar
bir rüzgar daha
tövbe eser usuldan
gülüþün izinden
ömre asýlý kalýrlar
vazgeçtiðim cümle
býrak tutma canýmdan
/