Nisan'ın anımsattığı
yaðmurlu havalarý sevmiyorum dedim
ayný fikirdeyim dedi pek çok kiþi
aslýnda nisan’ýn sisli olmasý
alýnda bir çizgi düþündüren
yine de çýktýk alýþveriþe
selâm vererek elma çiçeklerine
hayaller kuracaðým bir gün olmalýydý
günlük güneþlik
tuali alýp balkona çýkacaðým
manzara güzel, nisan soðuk
ve hiç durmadan çalýþýyor
yan inþaatte iþçiler
parkta yürüyüþe çýkmalýydým erken saatte
yine Birgülle karþýlaþýrdým bilirim
bir akrabam gibi gülümser
bütün pembeliði üstünde
belki yine annesi yalnýz býrakmamýþtýr
bir gölgede oturur
Birgül çocuklarýný anlatýr Antalya’daki
eski eþi çocuklarýný doldurur
sadece bir, iki kez gelmiþtir büyük oðlu
küçüðü dersen hiç
Birgül’ün yüreði doludur
kendini yürüyüþ diye atar sokaða
babasý ardýndadýr
bir bekçi köpeði gibi herzaman
boðazýndan geçmeyen zehir, acýdýr
ben de beni açarým Birgül’e
dertlerimiz ortaktýr
ikimizde iki çocuk, anne, baba
derken kardeþlerin hayýrsýzlýðý
kaçýrmalarý dul baþýmýza
aðzýmýzýn tadýný
bu günler de geçer der teselli oluruz
þu sisli nisan gibi
çocuklar evini bulur
biz yine yürürüz Birgül’le
parkýn yürüyüþ yolunda
o pembe pembe gülümser!
19. 4. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.