bütün düþlerim gerçeleþseydi ne olurdu fanusumu kýrardým bütün özsuyum dökülür müydü yüksek yarlardan daha baþka çiçekler açardý bahçelerimde
senin adýný bile anmazdým baþka sevgilim olurdu suretinde ben yazardým yürürdü yolumda tökezlemezdim ikide bir taþlara düþmezdim, düþsem elimden tutup kaldýraným olurdu
kimbilir baþka çocuklarým olurdu(istemem ama) daha saygýdeðer biri olurdum korkmazdým yalnýz bir yere gitmekten öðrenirdim her yeri ürkmezdim kendi sesimden bile
olmadý iþte biraz da benim suçum bu oluruna býraktým herþeyi ilk adýmda döndürünce devlerin tilkileri yalpaladým yýkýldým aðlamaya yetti gücüm
karþýma çýktýlar öcü göstererek gerçeði yapamaz, baþýna bir hal gelir dediler onlar kurdular saatimi istedikleri ayarda beni frenlediler öyle isterdim ki oysa döndürmeyi dünyayý döndüðü bu çarklardan
ne savaþ olurdu düzenimde benim, ne gençler, çocuklar ölür ne de baþýmýzda bir diktatör! gazeteci doðruyu yazardý doðru söylerdi tv kanallarýnda haberler kurtulurdu topraklar sýkýldýðý cendereden
olmadý iþte! kader deðil! çocuktum! bu yüzden!
20. 4. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.