Yırtılıyor Çığlıklarım Gece Vakti

Ayrýlýðýn baþý dönerken sensizliðin hasretinden,
Buz daðýnýn görünen yüzü gibiyim yokluðunun içinde
Sessiz feryatlarým boðuldukça dilimde
Kamersiz gökyüzü bana inat, ha bire konuþuyor
Ben,
Kelle koltuðumda büyütüyorum, sana olan hasretimi…

Yine yaþlý ve hazan içinde, maziyi özleyen gözlerim
Seni anlatabileceðim;
Ne bir harf, ne de bir kelimem kalmadý artýk
Oysa her þey tek bir cümledeydi
Haydi,
Bir tutam “sen” baðýþla bana sevgili…

Çöle dönen benliðimde sevdanýn rengi yok
Zamansýz beklemelerimde beklediðim selâmlar,
Tek tek düþlerimden azat ediliyor
Mesele özlemekte deðil aslýnda can,
Özlerken seni kayýp sonsuzluklarýmda,
Yüzüme çarpan sürgünlerde kalmak zamansýz…

Ellerimden kayýp giderken ruhumu ezdin sen
Þimdi ezbere bildiðim bakýþlarýn sessizliðin çok uzaklarýnda,
Ayný denizin sularýnda ruhumu arýndýrýyorum sevgili
Kuytu iskelenin tahtalarý altýnda, her yer uykudayken
Yýrtýlýyor çýðlýklarým yüreðimin derinliklerinde gece vakti…
Sen gelmedikçe;
Sararan yapraklar gibi dökülüyorum, bardan sayfalara

Benliðimden öte ayaz kesmiþ odam da yýldýzlar da kaymýyor,
Umutla bakýyordum oysa muþtulara
Ellerimde tuttuðum kuþ misali feryadým
Vakit,
Canýn bedenden kopma vakti, ey can…

Ayýn þavký vurunca yorgun argýn yüzüme,
Kayboluyorum gecenin bir vakti anlamsýz sokaklarda
Sýrtýmdaki hançerin boþluðu ha bire sýzlarken,
Kabullendiðim sensizliðimi de, kendimi de seninle yaktým…
Ayrýlýk kokusu idam ediliyor boðazýmda,
Uçuk sarý saçlarým parmaklarýma dolanmýþ
Dümeni þaþmýþ kalbimin sesine aðlýyor durmadan...

Siyah elbiseme aptal ýslatan yaðarken,
Hüzünlere batýp çýkýyor göz bebeklerim
Çocuksu tebessümlerim kanýyor yine yüzümde
Adýn namlu gibi göðsümün kömür karanlýðýnda,
Þimþekler çakarken tükeniþlerimde
Ben,
Azat ediyorum seni sevgili…

Umut ýþýklarým söndü sönecek yýlgýnlýklarýmda,
Hasretin içimde kora dönüþtü yorgun seferlerimde
Günahsýz þiirlerim sevgi kapýsýndan geçerken,
Çabaladýkça ben, onlar boðuluyor acýdan…
Gam yüklü bulutlarý emzirirken gözyaþlarým,
Ciðerimi delip geçen melankolik bir kurþun gibi
Katlettiðin can evimle, bu sevdaya mezar kazýyorum can…

Vakitsiz indi yine akþamlar þehrime
Baðrýma saplanýrken delicesine özlemin,
Yarýnlarýma karakýþlar düþtü sevgili…

Hani aþk tesadüfleri severdi!
Peki ya ayrýlýklar?

Sokak ýþýklarýnýn belli belirsiz aydýnlýðýnda,
Avuntusuz gecelerimi oyalamaya çalýþýrken
Bu aþk seferinde sevgimle yürüyorum sokaðýn ayazýnda...
Söylesene can?
Ayrýlýktan yana, daha kaç kadeh içeceðim?

Su kadar aziz olsun, taþýdýðýn iblis yüreðin
Bense;
Bir Ýzmir sabahýnda, kimliksiz öleceðim...



Sibel Bozbay
Sosyal Medyada Paylaşın: