güneþin imbiðinde yaðmur
sevdanýn dudaðý kurudu
kuþlarýn kanatlarý da yalnýz
dört mevsimlik tebessüm
sürgünü yemiþ yüzlerde...
kýr çiçekleri yeþersin diye
hüzün suya muhtaç mý?
yanarken begonviller bahçede
karanfil kokusunda aðlamak var
güllerin köþkü yýkýlmýþ
papatya zaten öksüz
zemheri ayazýnda ki yürekler kanýyor...
bir yusufcuk havalanmýþ
puslu mavilerin þakaðýna
yokluðuna tanýklýk edip
titretir gözleri...
alýcý kuþlar toplanmýþ
dipsiz kuyuda çýðlýk var
sabahý beklerken denizin yüzünde
küflenmiþ adýmlarýn kapýda
merhabanla açýlacak pencere...
çoðalýyor hayatýn hücreleri
bir þeyler hep eksik
rengi soluk çocuklar büyüyor...
tarumar yüreklerde
acýlar var pýtraklý
sarmaþýklar kaplamýþ yýllarý
zaman anýlara soyunmuþ çoktan
darmadaðýnýk þehirlerin kapýsý
adressiz mektuplar
yaralara tuz basýyor,
oysa dudaðýnda ki ýslýk
kýþ geçen kulaðýmýn baharý
kavuþmalarýmýn aklý sende
kalem kabýna sýðmýyor...
Sibel Bozbay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.