Kapına Siyah Gül Bırakıyorum
bir kahvelik vaktim kaldý sabahýn köründe sana
örtüyorum serin yalnýzlýklarýmý
payýma düþen hasretlerle...
bedenimi uyutmak istiyor gözlerim
bulutlar gözlerini açmadan önce,
satýr aralarýna yazýlýyor sustuklarým...
intihar ederken kuru yapraklar
içimden dökülemeyen sözlere ve kaleme
öðretmenlik yapýlmýyormuþ meðer...
yazamadýklarým yüzünden
þiirlerde alacaklý artýk benden
kýrýklarla dolu zaman
alçýya alýnamayan ve sýzlayan...
gülüyorum þimdi kendime
yokluðunu bile sahipleniþime,
bir gün geliþ yolunu bulursan eðer
davet falan beklemeden gel...
umutlar ekiyorum yine içime
çifte pencereli hücremde;
bulutlara yýldýzlar asýyorum
akan sulara adýný yazýyorum,
martýlarý koparýrken göklerden
iki damla yaþ akýtýyorum tenimden...
hayatýn ziline basýyorum
yanan mum misali eriyorum
bahçende ki yasemenleri bile kýskanýyorum
bu satýrlarý da böyle bitiriyorum
çünkü özleminle mürekkepleri aðlatýyorum...
kapýna siyah gül býrakýyorum
alýrmýsýn bilmiyorum...
Sibel Bozbay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.