Kefenimle Okyanuslar Oynaşıyor Yastığımda
aynalar þahit zamanýn suçlusu kader
süzülür sessizce deli düþler
ne var ki, umutlarým elimde
dehlizlerde çýrýlçýplak gülüþlerim
yüreðime zemheriler dokundu
sancýsý tutmuþ geceye düþen dudaklarýmýn
içimde mavi fýrtýnalar kopuyor
topal sevdanýn gam yükü kapýmda
evcilleþmeyen yokluðun tekmeliyor gözlerimi
satýlýk ruhunu zamana gömüyorum
kefenimle okyanuslar oynaþýyor yastýðýmda
tilki uykusunda hýçkýrýklarým
siyah kurdelalar taktým anýlara
örümcek aðýna düþtü bütün þiirler
hicran kokan mevsimlerin peþinde þarkýlar
yalnýzlýðým kadar boþ bir fasýl fýsýldýyor
yýldýzlar ve yokluðun kadar üþüyorum
gittiðinden beri susuyorum soluksuz
evimin duvarlarýnda baþka gölgeler var
nasýlsýn diye sorma bana çünkü yorgunum
içimin sýzladýðý mýsralarda
elma þekeri verip kandýrýyorum ruhumu
çýt bile çýkmýyor özlemlerimden
acýlarýma susmayý öðrettim çoktan
kalbimin köþesine defnettim seni
yarýnlarým da yaralarým da helal olsun
daðýnýk kalsýn sensizliðimin yataðý
hastalýklý sevdamla uzanýyorum sereserpe
içimdeki ölünün kirli bedeni arýnamadý
ölüler en çok yaðmurlarý severler
þair de nisan yaðmurlarýnda
aþka þirk koþan þiirler yazýyor senin için..
Sibel Bozbay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.