ýslak yaprak gözleriyle bakýyor yolundaki yitik yolcularla giriyor gönlü yýkýk kapýmýzdan anne ellerimizle tutmaya hazýrýz titreyen sözlerinde nefes alarak
merdivenimizden çýkýyor usul adýmlarla
yýllar geçiyor bir hengame sevda direniyor bize ne kadar çýrpýnsak da çýkarmak için kapýdan geri dönüp geliyor ilk homurtusunda hayatýn gülen yüzüyle duruyor karþýmýzda yeniliyoruz ilk bakýþta gözlerindeki sevdaya
suretinin torbasýnda bakýyoruz biz varýz
rüzgâr üfürmedi güz gelse de dallarý eklendik yepyeni duygularla sallanan her yapraða düþeni yapýþtýrdýk yerine aksa da gözyaþlarýmýz kýrýldýðýnda bir dal sardýk yarasýný sevgi denen merhemle yeni arklar açarak bu çiçekli bahçeye özsuyunu saldýk Tanrý’nýn
hýzla dolaþtý damarlarýmýzda kan
eklendi her kopuk yaprak yaþam defterimize adýmýzýn üstündeki çarpý iþareti silindi yeniden oluþtu sanki dünyamýz umutla döndü içimizdeki volkan geçmiþ uzaktan dil çýkardý birden güneþ dolan odaya birbirimize gülünce
suya koyduk iki kök gülü
16. 4. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.