avuç içi kadar birþeydin Maria
biraz eðsek elimizi düþerdin
ürkerek girdiðin mekândan
parçalarýn toplanýrdý
yere inerdi yüzün
seni yükseklere taþýdýk
masumiyet ekledik gülüþlerine
nerdeyse biz doðuracaktýk Ýsa’yý
seni öyle sevdik
Tanrý býraktý seni biz kutsadýk
bir bütün olduk yolunda
önüne serdik te cenneti
bizi býraktýn
cehennem zebanilerine
nasýl kuruldun onlarýn sofralarýna Maria
biz seni kaç kez yýkamýþtýk kutsal sularla
çocuk ayaklarla eþip çýkardýðýmýz
zemzemi akýtmýþtýk önüne
ekmeðimizi bölüþmüþtük seninle
biz aç kalsak da seni doyurmuþtuk
gülüþlerindeki incelik bizdendi
üþümüþtün ýsýttýk
kimlerle kol kola giriyorsun Maria
sakýn bize Ýsa’dan söz etme
ona oðlum deme
resmine bile dokunma göklerin
ýþýk deðil seni yutan hareler
melek maskeleri var kan içenlerin
yine kadýn, çocuk dinlemeyecekler
karanlýkta þimþekleri çakýyor
Tanrý seni baðýþlasýn
yeniden yaratsýn Maria
sana anne diyelim
yeni Ýsa’lar doður!
14. 4. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.