Karýþýyorum Öyle çok karýþýyorum ki kendi içime Gölgemi sen zannedip konuþuyorum kendimle Bu karýþmak yalnýzlýða karýþmaktý aslýnda kendini yok eder gibi
Uyuþuyorum Duyma organlarýmý saklayýp, sesimi tanýmýyorum Etrafýmda el yordamýyla baþka ses bulma çabasý içerisinde Zaman geçiriyorum ipleri asýlý olan balkonda gece
Kýrmýzý renginden intihar ediyorum Ýntihara en çok kýrmýzý yakýþtýðý için Ve belli olmasýn diye tenimden akacak olan sývý Bu gece de giyiyorum kýrmýzý elbiseyi En son yanýnda giydiðim inancýný bir kenara býrakýp Giymediðime inanmayý seçiyorum Ýkisini birden kaldýramam çünkü bu acýlarýn Birisini bitirmem gerekiyor Ve intihar için biraz da güçlü olmak gerekiyor
Kýymak için zamana Kýymak için kýrmýzýya
Gece sade, nemli, siyah Rutubet dolu odalarýn ýþýksýz köþelerindeyim Ölmek için bir de en az üç köþesi kapalý bir alan lazým Biraz karanlýk, biraz yalnýzlýk, biraz da rutubet kokmalý Týpký burasý gibi Cinayete dair her þey hazýr Benden önce hazýrlanmýþ gibi Kader de bunlarý baþýyla onaylamýþ gibi, gözlerimin içine bakýp “yap” der gibi
Boy veren fidanlarý giyinsem üzerime Daha yeni filiz veren çiçek olsam Odanýn dört bir yanýný yoklayan yalnýzlýk beni yoklamaya almadan gitse Sonra ardýmdan “açmadan solan çiçek” diyecekler
Açmamayý kabul ederim ama solmak Bir kardelen için korkakça bir kelime Konuþmasak mý? Ölmek için biraz da sessizlik gerek
Açmaya ne kadar hevesliydik oysa düne kadar Güneþ batýnca karanlýkla tanýþana dek Kuþansam tüm mevsimleri üzerime Zaman belki beni soldurmaktan vazgeçer Ben her mevsimde açan çiçek Bir ilk olurum çiçek tarihinde Bir son olurum solarken Ölümüm kýrmýzýdan olur sonra
Gitsem kokum kalýr koklamaya hevesli burunlara Kendime uyuþuk olup da hissedemediðim tüm kokularý sizlere býrakýrým Ölmeye hevesli Kanamaya sýcak Ölüme yakýn
On Beþ Nisan Ýki Bin On Üç 12 30 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.