Aþk sessizce sýzar insanýn içine
ne olduðunu anlamadan
yaðan kar beyaz sessizliðinde
tüm Dünyaný sarar birden
nereye baksan onu görürsün
Ýliklerine kadar üþürsün önce
sonra bir sýcaklýk kaplar bedenini
tüm benliðini
varlýðýný, ve hatta yokluðunu
yok olduðunu anlarsýn onu sevince
üþümüþlük belkide uzun bir bekleyiþin getirdiði þaþkýnlýk
özlenen , kirlenmiþ Dünyayý saran beyazlýk
Aþk saflýk deðilmiydi
beklemek, özlemle sabýrla
Aþk geceni aydýnlatan aydýnlýk deðilmiydi
Beyazdý Aþkýn rengi
yerle gök kadar uzaklýðýn hasretle kavuþmasý
Bir zamanlar duaya açtýðýn avuçlarýn
kar taneleriyle dolmasý
sonra alýþkanlýk ..
üþüyen bedenin kar altýndaki sýcaklýk gibi ýsýnmasý
baþka nasýl anlatabilirim ki !
en soðuk rengin
buz gibi karýn sýcaklýk vermesi
Ýnsan tek bir kiþi yüzünden
yalnýz kalýr kartanem
sen o kadar büyüdün ki içimde
belkide bu yüzden
içim içime sýðmýyor
sen,
kar gibi tek
kar taneleri gibi kalabalýk
eðer eritecekse seni
Güneþi bile istemem
dört mevsim kara kýþa razýyým
sen,
çakýl taþlarýyla, dikenlerle dolu Dünyama
tane tane düþüp biriktiðin günden beri
sana Karým demek isterdim ...
12 Nisan