deniz mavi mavi bakardý /elinde güneþ
dudaðýna yaslanan ýslýðýn buruk tadý
yakardý genzini ýslak bir ateþ
rüyasýný anlattý o
saatin sonunda
kuytusunda alacakaranlýðýn
gözleri yuvasýndan çalýnmýþ kadýn
koro halinde koþarken aþka
koparýlmýþ kuþlar akþama doðru
parmaðýnda düðün
çalýyorlar içinden çello
olduðu yerde sallanýyor dünya
var gücüyle yok
acele etme mutlu olmak için ve inanma
susuz yýldýzlara kandýðýn kadar
akordunu bozmuþlar senin
kas’va /efsanelerin
sev döngüsünü toplayan
kar yüzlü karanlýk yüzlü adamlar
bozduktan sonra
yapýlabilir bir yalnýzlýk sunar
ölüp ölüp dirilmek türünden
gönülden
türküden çilesi düþer bazý gözlerin
yol gözleyenlerin mesela
her aðladýðýnda görmezsin
gün söker kazaðýndan kendini bir bir
Karadeniz koparýr bir tel fýrtýna
soyut ýþýklarýný býrak ay yýlgýn sofraya
yandýðýn ev burasý deðil
bir fotoðrafta kendine rastlamýþ gibi sev
yeni doðan çocuklarý
baktýkça bakýlan
duman dudaklarý
açýlýrken gül sandýklarý
çiçeði burnunda düþlerin
ölümle dansý kaldý üç günlük yaþamda
yaþanmamýþ hikayelerin
bahar kokularý
topraðýn altýndan ses verirken
i mgesi çoðalan hüzünler taþýr istasyonlar
helalini almýþ yerinden, bilirler
son yarým saat yarým korku
yarým yara, sözlenir bile bile
külünden doðmayan gerçekler
.