duyulur bir kaç sokak ötede
bir ayaðý esrik sandalye
bir gözü kara Leyla
ten bozumu bir rüya
kendime çok ihtiyacým var bugünlerde
unutulan kaç fahiþe düþ çaldýysam
kaç kiþiden önce
gezdirdim çantamda kaybolmasýn diye
kýrmýzý
dudaklarý mor bu sabahýn boydan boya
öpülmekte içindeki hýrs
yalan aynalarýn sakinliði de
hüznün fotojenik sessizliði durur derinde
içimden bir ses bazen
göðü herhangi bir yerinden del diyor
mavi aksýn kuþlarýn üstüne
çok renkli aðlar bu þiir aldýrma
beni güçlü kýlan
piþman olmadan ölmek üzere olmam
deyip sesleniyor aðaç
çýnar çýnar yaþamaktan /inansam
ne iyi kelebeðin
kendisiyle barýþmasý güzel rüzgardan
ne bozkýrýn gündönümü yetiþir tutar acýmdan
ayaklarýmdan çiçekler açar belki
týrnaðýmdan
saçýmdan tutunmuþsam
yýlanýn eline ilk bahardan
bahardan bile kaçar insan
içten içe hayalimdi ne olacak sanki
Kordonboyu’ndan iç bir nefes
bir uzun küfür salsaydýk aðzýmýzdan seninle
dili örselenmiþ düzenin içine /uyut beni
veya afili yaðmurlar yaðsaydý üstümüze
bir an sadece baksaydýk birlikte denize /çok geç
.