çiçek eðri açar mý, açýyor iþte
tozu çekiyor
o narin kanatlarý
kalýnlaþýyor
umudumu keseyim mi insandan
parçalara ayýrýyor kendini
parmaklarýný kesiyor gülüþlerinin
düþlerini atýyor yere
yel silip süpürüyor
su sýcakta donar mý, donuyor iþte
tepiniyorlar üstünde
kravatlý adamlar, þýk kadýnlar
çatlak dipte
görünmüyor
bayraðýmý uzaklaþtýrýyor bir el
’biz’li göklerimizden
katiller geçiyor baþ köþeye
masumlar tutuklu
ey akýl
nerede doðrultacaksýn belimi
nerde düzgün açacak söz
geçen neydi günümüzden
nevruzdan baþka herþeye benzer.
ters yöne isabet etti polis atýþlarý
terse döndü gün
bahar büzdü dudaklarýný
aðladý aðlayacak
ne tarafa doðrultsam baþýmý suç
zaten mahkemesi görülen de o deðil
listeler önceden hazýr
ne zaman salýnacaklarý bile belli
hükümlülerin
ey çiçek, yere eðil, kökünü selâmla
aklýmýn kökleri düðüm düðüm
millet ofla dolaþýyor
beynimin içinde döner tilkiler
sakýn cadý olmayýn, susun
kazanýn altýna odunlarý hazýr
biri kibrit koþturur hemen
yanar, sevgisizlik rüzgârý
21. 03. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.