sevginle kavgam yok artık
öyle bir girdaba girdim ki
heybemdeki hayallere dokunamıyorum
bütün derdim
yalnızlığıma çiseleyen yağmur
ve saçlarımla oynaşan rüzgar
içimdeki haylaz kadın
gecenin sessizliğinde gülümserken
yine bakir sabahlara gebe
soluğunda maviler yanarken
dudakları adının tadıyla sarılı
nemli gözlerinden dökülen yaşlarla
kaç kez öpüyor alnından şimdi
fedai gecelerin koynundan
vakitsiz gelip geçiyorsun
sitemin kıyılarında uluyan anılarıma
sisler çöküyor
yutkunan mısralarım
sürükleniyor ayaklarımın altında
hecelerin çıplaklığında ruhum
şiirlerimde öldü artık
ay ışığı var elimdeki valizde
adımlarım meçhule yolcu
eceline susamış kalbimin
son çırpınışları
hadi tut ellerimi arzularınla
tutuştur tenimi içindeki ummanda
kan kırmızı yalnızlıkları sil
avuçla saçlarımdaki yıldızları
adına denk gelen mısralarla
günahlar işliyorum
duy artık
kulaklarımdaki iniltiler
ağdalı kederlerimin öznesi
şehvet kokan tenin sinmiş bedenime
kanım kimsesiz kaldı damarlarımda
şen kahkahalara sığınıp
yokluğunun acısında titrerken ruhum
eğreti umutlarla seni seviyorum...
Sibel Bozbay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.