küçük su birikintilerinden oluþtururduk barajlarý
iðne ucu ellerimiz týrnaklarýyla açardý çukurlarý
henüz tanýmamýþtýk gözyaþlarýný unutuluþun
býrakýlmýþtýk
yolsuz dað baþýnda
kanadý yoluk kuþ
doruklarýnda sallanýrdýk aðaçlarýn
sevgi adýna bütün düþlerimiz çalýnmamýþtý daha
beyaz bir atýmýz vardý güneþe kanatlanan
emrimize amadeydi bütün yýldýzlar
ýþýklarýnda dansederdik
yolmamýþlardý saçýmýzý, baþýmýzý
kentler kuruyorduk söðüt gölgesinde
dünya büyüklüðündeydi toprak pabuçlarýmýz
yaþamý adýmlardýk
ülkemiz çocuk düþlerden yapýlma
bir boyda bütün insanlar
evler pespembe, parklar yemyeþil
ölü gözlerini dikmemiþti havaya
danslar özgür, þarkýlar özgür, oyunlar özgür
herkes birbirinin yüreðinden öperdi
eðilirdi kavaklar baþýmýza
ellerimizi sýkardý
küçük su birikintilerinde büyüdü ayaklarýmýz
ezmeyi öðrettiler karýncayý
peygamberler kahkaha atmaz
kýrk düðüm baðla boðazýna
yaþamayý unut, su birikintilerini de
baðdaþ kur otur, herkesin düzenine
yapay düþler, sözler yarat
senden iyisi yok
28. 11. 1991 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.