Herkese düzgün gelen yüzümün altýnda Kýrýlan kýlcal damarlarým var. Üzeri örtülen hikayeler gibi Yüzümün de hikayesi var
Bir gülümseme saklar bazen tüm kýrýklarý Tüm sýzýlarý gizler bazen güzel bir yüz Güzel bir gülümseme eklenince suretine Daha kolaydýr gizlemek ve gizlenmek Hatta bazen gülümsediðine kendin bile inanýrsýn Uydurduðun masala yeni senaryolar eklemek için Kýrýlan bir kalp deðilse kolaydýr kýrýklarý gizlemek
***
Boynum kesik benim biraz kýrgýn kesildiði için Bu yüzden yere bakmak her zaman daha kolay gelir bana Kýrýklarýn üzerinden yýllar geçse de Baþýmý kaldýrmak hala zordur gökyüzüne Belki çirkinliðimin görünmemesi nedenim Baþýmý kaldýrmak gerçekten zor Hele çeneme pranga vurulmuþsa Bir halat baðlayýp boynuma çekiliyorsa aþaðýlara doðru Zaten yerde deðil miyim ben Yerin dibine sokmak için miydi bu yerçekimi
Gizlemeyeceði yerleri varsa insanýn vücudunda Saklamasýný da öðreniyor Hatta bazen o kadar fazla öðreniyor ki Baþkalarýnýn neler sakladýðýný bile biliyor
Bilmek en zor olaný akþam vakitlerinde Siyah bir suya bakmak Kendime benzeyen bir beni görmek karanlýkta Siyah sudan ayna yapmak kendime Gizlenilir akþam için Geceden saklanýlýr
Gece çünkü sakladýðý kadar aþikar da eder bazen En gizlediklerini bir uyku ele verir Bir sayýklama, bir an iç boþluðu Doldurur tüm gerçeklerin boþ içini
En çok akþam gölgelerini seviyorum ben Sabaha karþý olanlarý Sabah dikilirken karþýma Ben dikiliyorum gölgemin karþýsýna Kendimi karanlýk gölgenin en koyu tonunda seviyorum Gölgemin boyunu, huyunu, sessizliðini seviyorum Gölgemin boynunu seviyorum Her ne kadar yere uzansa da boynu dimdik duruyor yüzü
Önü arkasý belli olmayan gece Ne yana dönersem gölgem peþimde Arkasý mý dönük bana bilemiyorum Tek bildiðim ters ya da düz karþýmda dimdik duruþu Geceden aklýmda kalacak göçler Kuþlarýn terk etmek için karanlýðý beklemesi
Gölgemin peþindeyim Karanlýðýn içine çekiyor beni Güneþi beklemiyor gözlerim Tek beklediðim bir kýrmýzý Bu gölgeye Boynuna ya da saçlarýna
Renklendirmek mümkün olsaydý geceyi Önce gölgelerden baþlardým boyamaya Sonra da siyah denizden Maviye boyardým En güneþli gün gibi
Gölgem dimdik ayakta Ben onun peþinde karanlýkta Teslimim önce gölgeme sonra da geceye Gidiyorum ve geri dönemeyecek kadar vasýfsýzým Yorgun ve kýrýk
Gölgemi boyuyorum içimden Kimse görmüyor Gölgem bile
Tek hücreli gölgeme sýðýnýyorum karanlýktan Kimse bilmiyor Ben en çok akþam gölgesini seviyorum Gölgem dimdik ayakta Boynu kýrýk deðil Kesik de deðil Kalp kýrýklarý da görünmüyor Gayet estetik
Gölgemin içine saklanýyorum Sabaha çýkmak için Kimse bilmiyor Þimdi siyah bir gölgenin içindeyim Sabaha kýrmýzý olacak gölgem Yine kimse fark etmeyecek
On Sekiz Mart Ýki Bin On Üç 14 30 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.