MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Misafir
Kıpkırmızı

Misafir



Bir kalp çiziyorum küçük ellerimle
Büyük bir itina ile

Buðulu bulduðum odanýn camýna çiziyorum bildiðim tek kalbi
Bir ýslýk duyuyorum sonra uzaklardan
Kalbim ýslanýyor, ýsýnýrken camlar
Beni ýsýtmayan soðuk zamanlar kalbimi bozuyor
Kalbim kayboluyor misafiri olduðum bu evde

I

Kalýcý sokaklarýn vazgeçilmez yolcusuyum
Kalbim misafir bedenimde
Ya da bedenim misafir ruhumda

Ruh uçacak
Beden çürüyecek
Kalbe ne olacak?

Bizden geriye bir þey kalmayacak
Ama sahipleniyoruz misafirken
Misafirliðimizi unutarak baðlanýyoruz geçiciliðimize
Umut baðlýyoruz iki yanýmýza sarkýttýðýmýz saçlarýmýza
Saðlý-sollu umutlar

Ama benim saçlarým daðýnýk iki yanýmdan daha çok yana daðýlmýþ
Ve karýþmýþ kendi içinde
Kendinden habersiz
Ve varlýðýný borçlu olduðu baþtan

Yýkadým birbirine dolanmýþ saçlarýmý
Kendi içindeydi kavgalarý
Kendi içimleydi kavgam
Saçlarýmýn daðýnýklýðý ve birbirine dolanmýþlýðý gibi karýþýktý her þey
Biriktirdim içimdekileri sana
Tek bir seferde harcamaktan korkmadým içi geçmiþ duygularýmý
Ýkindi vaktiydi
Güneþ bu günlerde hep bu saatlerde pencereme gelirdi
Ben de çay demlerdim güneþi misafir ederdim iki kiþilik koltuðumda

II

Saçlarýmý taradým sonra
Üzerine çay içtim

Hep olanlarýn üzerine, gidenlerin üzerine bir þeyler içiyorduk
Susamamak için neden ararken
Gidenler oluyordu ve bu en büyük nedendi sulamak için etrafý ve ruhumuzu
Arkalarýndan döktüðümüz sularýn ardýnda kalanlarý içiyorduk
Musluðun son zamanlarýnda kalan damlalar gibi
Özleyeceðimizi þimdiden hissetmeye baþlýyorduk
Özlemi içmeye baþladýðýmýzda buluyorduk

III

Olaðanüstü günün sýradanlýðýnda gizliydi olaylar
Saçlarým kuruyordu
Saçlarým ýslanýyordu
Yaðmur kokuyordu saçlarým, topraktan olduðu için

Gel-git zamanlarýn gelmeyen misafiri
Yokluðuna bugün de soðuk su içtim
Saçlarýmýn uçlarýndan arta kalan damlalar gibi
Buz tutan zamanlar biriktirdim içimde
Hiçbir mevsimin ýsýtamayacaðýnýn bilincinde
Donarak sabahladým

Her kýþ teneke sobamýz yandýðýnda
Camlarýn buharlaþmasýný bekledim sessizce

Bir kalp çizdim küçük ellerimle
Büyük bir inat ile
Kalbin içinde adýn
O kadar yazdým ki adýný
Bana seslendiklerinde duymuyorum artýk adýmý
Unuttum adýmýn baþ harfini
Baþ harfini unuttuðun hiçbir þeyin anlamý yoktur artýk
Ve yeryüzü:
Yaðmurda cama yazýlan
Eþi olmayan
Benzerini çizemediðimiz yalnýzlýklarla dolu




On Üç Mart Ýki Bin On Üç 15 25
Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.