Kımıl Kımıl Maviler Doğuruyorum
yaðmurlu havalarý severim ben
ertelediðim gözyaþlarým özgürdür
titresemde þemsiye açmam
deli rüzgarla dökülen yaðmur bulutuyum
çaðlayanlar gibi coþuyorum bu gece
kaldýrým kenarýnda biten sevdalar
boynu bükük papatyalar gibi
yüzünde kaldý gökkuþaðým
þiirlerim dilimde yanarken
avuçlarýmda biriktiriyorum seni
kara kalem çalýþan ressam gibi
mýhlanýyor renkler gözbebeklerime
bir küfe karanlýk var þimdi
çamurlu yüzünü okþuyorum kaldýrýmlarýn
çýrýlçýplak adýn
ayrýlýk boy boy oldu yaðmurda
göðsümde tepetaklak sevda
aþk çoktan alýp gitti baþýný
bu gece sokaklarýn misafiriyim
içime kar yaðýyor dýþýma yaðmur
yersiz yurtsuz özlemler yüreðimde
kabuslarýmýn gölgesi sýrtýmda
yýldýzlara güvercin gönderdim
yalpalayan ayazlar vurdukça adýmlarýma
gidemiyorum bu þehirden
kýmýl kýmýl maviler doðuruyorum
ninnilerle büyütüyorum düþlerimi
kim bilir sen hangi saman alevi sevdadasýn?
þimþekler çakarken göklerde
yalnýzlýðýmý iðne deliðinden geçiriyorum
boðuluyorum arþýnladýðým yollarda
bir damla yaðmurda
oysa ne okyanuslarda yüzmüþtüm
þimdi nefes almak zor geliyor
ölümden öte köy sen oldun
ve ilk defa yaðmurla dertleþtim
su alan yelkenlide umudu güneþe serdim...
Sibel Bozbay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.