__Hüzün__
Kapalý giþe oynuyor hüzün,hayata bakan her kalp penceresinde.
Ademini kaybeden havvanýn esen rüzgarlara verdigi saçlarýnda doðdu hüzün.
Naðmelerle tutundu seksen tuþlu piyanonun kalbinde.
Daðlar muazzam aþkýn seyrinde dalgýn,
kabil niyetine kabardýkça kabarýrken;
acý bir seda yükseldi mavinin evine...
Dört harfli þiir döküldü yüregine dünyanýn,
kalemsiz kaðýtsýz ’ADEM’
Yaþayanlarýn benizlerinde sarý,
kalplerinde ateþ kýrmýzýsý oldu sözcükler...
Hüzn-ü sýrrý dilden saklar iken yürekler,
hüzün denizinden mürekkep çaldý þairler...
Her güneþ batýmýnda hüzünlü gurbetin naðmeleri tüter,
sobasýz bacalarda köz niyetine...
Kýrýk dökük ’ah’lar alýr sazý eline,
Yeni bir sabaha bulutlarýn resmini çizer,
geceye yasaklý gözlerde,
ahmetlerin alilerin ayþelerin fatmalarýn...
Gece sabahýndan
Yýldýz gökyüzünden
Anne evladýndan vazgeçer
Geçer de,
HÜZÜN insandan vazgeçmez...
..
14.03.2013 Muharrem Küçük___kendinol
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.