Benim de elbet bir kýyametim olacak Sonunda kollarýnda uyanacaðým bir sabahým olacak güneþin doðduðu Ve o güneþ baþka güzel olacak Sarýlýp sarmalanacaðým Benim de sarýldýðým bir topraðým olacak
Beklemek bazen sadece kaldýrýmlarýn sürekliliði Durmadan yürümek Ayaklarýn patlarcasýna Yüreðin yerinden fýrlarcasýna
Yüreðinin sesi topuk seslerinden çýkar gibi
Yol boyunca yürü baþka bir yola sapmadan Eðer saparsan baþka bir yola Hiç tanýmadýðýn bir kaza
Ki beklemek olmasa en yakýnýndadýr yolun sonu Gitmek uçurum Kalmak sürekli iþkence Dikenli teller kaldýrým
“Koþ” diye emir vermiþtim kirpiklerime Onun ardýndan koþ Yetiþemedi, gözümden uzaða giderken Bakýþýmdan hýzlýydý gidiþin Baþýmý kaldýrýp bakacak kadar zaman içinde kopmuþtu kýyamet
Uzaklaþ sevgili Uzaklaþ benden!
Nasýl olsa dünyanýn sonunda buluþacaðýz seninle Sen arkaný dönüp giderken Ben yüzümü dönüp koþuyorum Bu yüzden geleceðiz yine yüz yüze
Sana arkamý dönemediðim için
***
Geçtiðim kaldýrýmlardan bir þehir geçiyor Kenarlarý denizden Sarýl diyeceðim ama Deniz sýðmaz içine Ya da sen sýðmazsýn denizin içine Sadece mavileþirsiniz
Biraz toprak gibi Tarihini unutan bir çift ayak geziniyor üzerinde Giden ayaklar unutur nereden geldiðini Ama toprak unutmaz Bir çift ayaðýn basarken çýkardýðý sesi Topuk sesini Sürüyen ayaklarý Kaldýrýmlarýn uzunluðunu Geçerken býraktýðýn hüznün izlerini Toprak ana’dýr sadece Alýr ve saklar.
Duvarlarýn birbirine birleþik olmasý Bir bütünü hatýrlatýr her zaman bana Bütün olmuþ yürekler Kenetlenmiþ eller görürüm
Ama kaldýrýmlar Tek baþýna yýllardýr süre gelen yalnýzlýklarýný Sadece yol kenarýna gizleyebilmiþlerdir.
Beklemek sadece kaldýrýmlara eþlik etmektir Yalnýz yürünülen yollarda
Gitmek bir bütünden ayrýlmaktýr biraz da Yolun sonu uçurum Yatsý ezanýna denk gelen bir ölüm Yalan gibi Biraz da þaka gibi
Tek þahidin kaldýrýmlar
Yirmi Altý Þubat Ýki Bin On Üç 15 10 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.