leylak serinliði baþýmda zonklamýyor bir çekiç sesi oysa duvarýmýn dibinde duta, bahçe gülüne yakýn göz kýpmadan baktýðým gün içinde belirler sað olduðumuzu
uzak tarlalardan, bahçelerden gelen esinti kara demirden, birleþen el gücünden daha mý güçlü eritir sýnýrlarýmýzý gelir, geçer köy üstünden, kent üstünden ayýrt etmeden kimliðimizi
ýlýk esinti ve demir öyle zýt mý evimizin önünde her ikisi kara demir, leylak, yeþil bir arada usta, çýrak, bizler ve temmuz güneþi
ramazan deðil, içimizdeki açlýk!
duymayýz hiç, susuz olduðumuzu sularken biber fidelerini az sonra kurutacaðýný bilerek güneþin demirci örsünden cýlýz çýkar sesimiz esinti sular bizi
oruç deðiliz hayata!
eski þiirlerimden / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.