belki o yol var, hayal etmiyorum
bir yanda söðüt aðaçlarý
diðer tarafta gelincikli buðday tarlalarý
ekinler yeþermiþ, yakýnda köy
bir çeþme sürekli akar
oluðundan su içer hayvanlar
üstünde güneþ rengi bir gömlek
yolumdan geçiyorsun
az önce içmiþsin son sigaraný
dumaný baþýnda tüter
koþmak istiyorum o yolda
en yeþil bakýþýmý takýnarak
güzel bir düþten uyanmýþ gibi
kendimi katacaðým önüme
sürüden alýr gibi yaralý bir sýðýrý
ayaðýný yere sürtme, düzgün yürü diyecek annem
nasýl yürüdüðümü tartacaðým
anlayacaðým ne denli önemli
bir ayaðýn diðerinin önüne geçmesi
kiþi en çok kendini geçmek ister yarýþta
sekerek yürünülen o yolda
büyümesini izler ekinlerin
gün dönümlerini
kesildiðini söðüt dallarýnýn
altýnda büyüdüðü, patates gömdüðü
mýsýr közlediði ve atladýðý
yaktýðý büyük ateþin üstünden
zamanla daha büyük ateþler yakar
sevginin evrelerinden geçtikçe
insan olur çoðaldýkça ekinler
üfürülmez gelincik düþler
dýþýna taþar tarlasýnýn
görür ki ot toplayan kadýnlar
kendi gibi insandýr
umuttur bir tutam ot
torbalarýnda
yanýna sokulur gerçek sevginin!
solar "sen" rengi gömleðinin..
20. 2. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.