hüzne eriþen
kýzýl kanatlarý var gitmelerin
geçen günlere yanýk gibi belirsiz
uçuyor duygu çýkmazlarý
hayaller ise ýssýzlýðýn rüyasý
bir de
söyleniyor hisli rüzgarlarýn tövbeleri
sanki belli belirsiz
aðlýyor ufuk
kendine dönüyor
düþten yorulmuþ yollar
kimi zaman
susuyor evrenin ters eþikleri
gözeneklere siniyorken nem
gözyaþý derdinde aðlýyor gökyüzü
ýslanýyor adýmlar
ölü diye adlandýrýlan günlerle
çýplak kalýyor hasret
öyle ki
kuþatýyor içselliði dualarýn niyetleri
bir hayat misali hapsediyor ruhu
ertelenen tebessümler
ve
kimsenin sormadýðý zaman oluyor
gitmelerin boþluklarý
....