þeytanýn atýna bindi aþk
uykunu sevsinler þair
söndür yýldýzlarý
devril de gir gözümün ucundan kolaysa
son bir sözüm var gelincik gülüþüne dair
söz deme bana ne aðladým
ne inandým bitti
aynada suretin kendine yâr
al götür sahte yüzünü benden
ölemezdin ki bir akþam vakti benim kadar
gül aðacým kuþlarým
yaban bakýþlý kýr çiçeði
daðlarca ötemde koþup duran ýrmak
baðla ellerini göðsüme bir yudum içim
çalýnmýþ kapý önünde kirlendi düþen yaprak
.