Alev Kanatlı Kelebek

Kozasýný ördü karanlýk…
Ýçinde barýndýrdýðý karanlýkla var oldu alevden kelebekler.
Kanatlarýnda panzehirsiz bir zehir, gözlerinde büyülü bir aydýnlýk.
Etrafýnda dans ettiði cehennemle yýkanmýþ alevler.

Peri masalýyla büyümüþtü o çocuk.
O çocuk þimdi alev kanatlý kelebek.
Dokunduðu nesneye ölüm katýyor benzersiz.
Taþý çürütüyor içten içe sebepsiz.

Bir dünya yaratmýþlar içinde, çürük ve sevgisiz.
Fýsýltýlar kalesinde büyümüþ hayaller.
Süte zehir katýlmýþ, öykülerine yalanlar.
Yýrtýyor kozasýný karanlýk göz bebekler.

Yer altýnda dirhem dirhem çürüyen ölü.
Canlý, cezbedici bir cehennemle çevrilmiþ her yönü.
Ruhuna kadar kemirilmiþ, satýlmýþ... ne yüzü kalmýþ ne de yüzsüzlüðü.
Dolandýkça elleri yaþamýn dallarýna. çürüyor gülümsediði gökyüzü.

Þimdi her týný zehirli, ölümcül bir zehir.
Kulaklarýma akýyor þeytanýn sesi.
Ellerinde cennet gözlerinde binlerce kez yýkanmýþ bir cehennem.
Ýncecik çelik kablolar solduruyor ruhumuzu.

Sesi yýrtýyor, daðýlýyor atmosfere kat kat.
Yayýlýyor, ruhumuzu delip geçiyor pikselleriyle.
Karanlýk koza çatladý, akýyor içimize... Ýçimizde beslenmesin alev kanatlý kelebekler.
Bir sesle uyanýyorum aydýnlýða ALLAH...
Bir sesle sorguluyorum dünü ve günü...







Sosyal Medyada Paylaşın: