Ruhum
Kaçýncý perdesi kuruldu zamanýn bu yalancý sahneye.
Nasýlda sahte alkýþlarla yüceltildiler kendi gök kubbelerine.
Çürük olanýn tadý hoþ sayýlýyor ruhu bozuk zihniyetlerde.
Yerden yere vuruluyor unutuluyor birçok deðer emanetler yerlerde.
Kalbimde bir sýzý… aç tokun halinden anlasýn isteniyor.
Bu nasýl bir zýtlýk kavram kendi içinde çökertiliyor.
Ülkeler bahar devrimleriyle karanlýða gömülüyor bir bir.
Bu nasýl bir baharmýþ… bu nasýl kardeþlik?
Anne çocuða yabancý, çocuk asi dününe.
Bir el uzanýyor çiziyor kaderleri sinsice.
Dünde vardý kederim, bugünde...
Yarýnda var olacak bilirim....
Uykularým paramparça, yetim kaldý bir yaným.
Filistin, Irak ve Suriye...
Çocuklar cansýz kalýdýrýmlar gibi...
Þimdi yaþamanýn tadsýz yükünü sýrtlanýyor omuzlarým
Her gün yetimim...
Her gün yaralý.
Ama umut yaþatýrmýþ adamý, ben yaþýyorum sana.
Ya rab sanadýr teslimiyeti ruhumun sanadýr.
Cansýz bir kaldýrýmým þimdi.
Yolunda tek bir taþ olmak uðruna.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.