AŞKIN BİTİŞ ŞİİRİ
Yaþ yokluðundan sonra! Yolun yarýsý eder,
Sersemler gibi ortasýndayým ayrýlýðýn,
Küsmek, aðlamak nafile bugün,
Gözyaþlarýna aldýrmadan gider…
Yüreðime enkaz mý vurulmuþ ne var?
Benim mi dostlar, bu yorgun ayaklar?
Ya içimde kopan fýrtýnalar?
Neden söylenirsiniz arkamdan,
Mazime kazýlan derin hatýralar?
Zamanla nasýl da bitiyor her aþk!
Hangi çifte baksam biz deðiliz,
Nerede o çocukça sevgililer, o yalansýz yeminler, o sözler?
Bu gülen aþýklar biz deðiliz,
Yalandýr senin varlýðýn yalan…
Ne de güzel baþlamýþtý ilk aþkýmýz;
Adý bile yabancý gelir.
Ýlk el ele tutuþtuðumuz,
Kokumuz da ayrýldý bir bir;
Gittikçe büyüyor yok oluþumuz…
Ölümün baþka adý da varmýþ!
Geç anladým sevdanýn baþka rengini.
Aþk insaný boðar, ayrýlýk yakarmýþ,
Her aþkýn sade bir yalan olduðunu,
Ýnsan bu yaþa gelince anlarmýþ...
Deðiþirmiþ yürüdüðün her sokak,
Gözler de yalan söylermiþ,
Sevgilinin yüzün de hatýralar silinir,
Emeklerin silinirmiþ,
Nereden geliyor bu yabancý ses,
Nereden çýktý bu sancý, giden kim,
Bu kaçýncý gördüðüm yalan,
Neylersin bu gidiþler herkesin baþýnda,
Kaybettin bulamadýn olacak,
Kim bilir yýllar sonra nerede nasýl kaç yaþýnda,
Bir dakikalýk göz temasýn olacak,
Ecel misali o ilk buluþmada…
Hamit Türkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.