Bir adý olmalý, sevda merasiminden geçen kokunun Rüzgârlarý taç etmeli, toprak ananýn saçlarýna… Bire yedi vermeli, insanlýða ekilen her tohum Ve kurumalý ne kadar aðacý varsa, Ölümün...
Savurmalý esen her yel, ardýnda kalan kokunu, Yýkamalý baþtan baþa, gözyaþlarýndan boþalan kanla her yaný, Duymamalýyým seni andýran hiçbir þeyi, Kuraklýðýnda yanmalý, bozkýrlarýnda yitirilen, Gençliðim...
Acýsý iþlemeli, gözlerinden akan her bakýþýna tenimin, Ekmeli her sene ayný kokunu, kalbimin çorak topraðýna, Nadasa býrakýlmalý ardýndan ve yakýlmalý seni bana yetiþtirmeyen, Her karýþýmý...
Ne ekersen, onu biçersin derlerdi eskiler, Hani diyorum, ben de eksem seni yüreðimin en verimli yerine, Her gece gelir misin rüyalarýma...
Hamit TÜRKAN Sosyal Medyada Paylaşın:
Hamit Türkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.