AVCI

I
Yüreðim puslu bir gece avýnda,
Kuþanmýþ zýrhýný, kuytu köþelerinde bir ormanýn…
Peþinde yýllar evvel kaybettiði avýnýn,
Ýrkiliyor, dinlerken nal sesli sevdasýný...

Sonra bir damla boþalýyor üstesinden.
Gök parçalanmýþ, rahmet ki ne rahmet...
Bir yaprak kalkýyor yerden.
Serpiliyor daireler çizerek, gözlerimin önünden...

Baþýmda bir acý hissediyorum aniden,
Bir ses bölüyor rüyamý bir ses...
Dönmek isterken gözlerim o yöne,
Tanýdýk bir ses bölüyor ve bir nefes...

Okum yayda beklerken hedefime;
Yine vurulan ben oluyorum, bu gecede...
Kalk diyorum yüreðim, kalk...
Gidelim bu yerden...
II
Gözün, gözü görmediði bu puslu hava…
Bu koparan gülüþler, arsýz gidiþler...
Bir avcý elinde oku,
Yýllar evvel kaybettiði ceylanýn izinden...

Çýkmaz sokaklar adýmlarýnda her an dolanan,
Ve sessiz ormanýn korkusu, gözlerinden okunan...
Hangi yöne odaklansa, her taraftan ayný suret;
Bir çýkýp bir yok olan...

Bir titreme dolanýyor bedenimde zamansýz,
Ve çýkýyorsun bir köþeden apansýz...
Göz göze, o gecenin uluyan karanlýðýnda;
Kimsin, nesin sen, ey tarifi imkânsýz...

Titreyen ellerim, hedefinden sapmýþ yine.
Dizlerim üstünde beklerken, karþýnda savunmasýz;
Kalk diyorum yüreðim, kalk...
Gidelim bu yerden...
Hamit TÜRKAN

Sosyal Medyada Paylaşın: