deðmeyin keyfine yýldýzýn
yalnýzým gece vurmamýþ üçe
uyuduðumu sanýyorlar
sansýnlar
kesilmiþ sokak sesleri eksik çocuklar
yürüyor yüzümdeki çizgi upuzun
titreyen kaldýrýmlarýn yanýndan
gölgesini toplayýp gelecek þehir
utangaç
ama mutlu uykusuz kalmaktan
sýcak bir el oldum çoktan terinde dolaþan
uzaktaki koridorlar beyaz
uzaktaki hasta
kaldým ey uzak
kaldým bir sevdalýk can
ölmek diyen dingin ayaklarýnda
su seslerini oyala
alýþtýr ýrmaklarý ve býrak aksýnlar
üzerinden örtüsü düþmüþ masa gibi sakin
çýrýlçýplak
takvimsiz duvardan daha zamansýz
daha rahat
bütün oyunlarýn gözleri kara
gizlidir annesinin adýnda
zarif bir çiçek
bilsem de söylemem aþkýn kendisidir esasen
çaresiz düðümler atýyor fotoðrafta
biz buradayýz siz orada
geçmiþin deliren yarasýný diyor
saramaz onlar
düþemezler inan benim kadar usulca
bir kitap arasýndan
üzülürsün sanýrlar
çýrpýnýr avazý yanan öfke
dudaklarýndan uçar bütün kuþlar
telaþý okunan evler ýþýklar sus deminde
son on dakika son bir masal
sedir aðaçlarýnda duran yüzün
ay türküsü
koþacak tren sesleri birazdan þehrin üzerinde
eksik çocuklar doðar yüzündeki çizgide
.