Gökyüzüne merdiven dayamýþtý kadýn gördüm Anladým aþkýn yerden göðe keder yaðdýrýþýný Büyük kahýrlar gördüm sonra derin susuþlar Ellerimi merdiven boþluðunun uçurumuna terk ederek Yýldýzlardan ve puslu bulutlardan medet umarak Kýrmýzý güllerden kekre bir þiir ördüm..
Harelenmiþ ufuklarda yanýk bir umut kokusuydu Söylendikçe oktav oktav çoðalan aþkýn ezgisi Bense savrulan külüydüm kýrýk dökük bir ömrün Ne bir selam verilir ne bir not düþülür artýk Tarihin sayfalarýna tebessümle doðmuyorsa gün..
Eteklerini toplamýþ yürüyordu dalgýn gördüm Þehre geceleri inen meleklerin çoðalan hüznü gibi Birazdan kayacak bir yýldýz gibi aceleci ve güzel Savrulup duruyor içimde savruldukça çoðalan özlemi Bakýþlarýnda kýrýlan fay hatlarýndadýr sürgünüm
Bir aðýt yükseliyor göðe bilmem ki giden kim aþktan Bir cenaze haþmeti seðirtiyor yollarda Ne aþka düþüyor nur ne yürekte azalýyor acý Susuþumda bir savaþ ve kahýr ve kekre intizar Býktým artýk bir yolcunun hüznünü yaþamaktan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yusuf Eymen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.