lâminarya
beni düþün en zor anýnda
vaktiyle aklýmýn tellerine konmuþ kuþlarý da
tutun git demli sulara sýrayla
çýkýp dýþarý öpmeli biraz güneþi
meteliðe kurþun atarken kalabalýk koridorlar
rakýmsýz düþler
çiçekli elbiseler
bu soðukta balkon sefasý gülüþler
çaylar kahveler
derin bir ah çekmeni dört gözle bekler
yazdýðým bütün þiirler
barýndýrýyor
arýndýrýyor türküler ne güzel
pencereden kar geliyor gerçekten ne güzel
beyazý sevsem de öyle duman
öyle ateþ öyle sýr
beyazýn da aðýr geldiði günler
gözlerin diyorum yalancý
varsýn hiç bir aðlayýþýmda dinmesin bu acý
seni anlatan i mgeleri al götür bu þiirden
kuyular var karanlýða doðru açýlmýþ
yokuþun sonunda bizi bekler
yüküm aðýr þerbetli gece
genlerimle oynama
bütün kitaplar siyaseten sevdaya sevda der
nereden bakarsan bak karadýr sevda
köpekler kovaladý bir zaman
ayaklarýmda yine kýþ
külliyen zarar
pabucumun ucunda kocaman bir delik
bu kadar caným yanmamýþtý
haylaz bir düþe takýlmýþ muzip oðlan
saçýmý çektiðinde gelip gelip
hatýrladýn deðil mi
geçen mevsim diktiðim menekþeyi
ne yaptýysam olmadý öldü gitti
Allah’ýn takdiri
yanýldýn üstelik bir kere bile çiçek vermedi
biz çok sevdik seninle bu kelimeyi
alnýmýz aktý belki
yataðýmý yorganýmý açtým
kör olasý yaktý da gitti aman
alýn yazýsý demiþti bir filmde "kavanozdaki adam"
ve kaçýþ
ve haykýrýþ lâminarya
yalvarýþ bu koyu yeþil aþkýn gizli duasý
bam telime iliþti merhamet
gözünün ucunda ölüyorum ben
vay beni hiç unutmayasý
.