ayak seslerim beni geçti geride kaldý gölgemin sesi görünmez olmuþtu içinde güneþin bir sürü sivrisinek geçti içinden tutsak alarak mavi görüntüleri daðlarýn sisli yamaçlarýndan gördüðüm aþaðýlarda kýrýlarak akan nehirde nereye aktýysa çer- çöpler baþka bir þey deðildi görüntüsünden
ne aradýk uyukladýðýmýz sözlerin içinde yarýn biri çýkýp yalan diyecekti nasýlsa kim yazarki elleriyle beyninin son turunu özenle sarýlýp dizinin üstünde bir tütün gibi içilmez hem
beyaz bir bulut olmalýydým çekilip, arkada býrakmalýydým önüme düþmeyen güneþi yemek pahasýna kendimi oturmamalýydým masalarýna beklememeliydim garsonu ilk kadehte sevgiyi vuracak sorgulayan bakýþlarla
olmadý iþte kardeþim diyemedi ellerimi bulmayan elleri sýký sýký kavradým kalemi kavramadý adaleti bir tarafa eðikti, adalet terazisi
hukuk öldü dava ölmedi..
hem meyhanede deðilim ki meze niyetine yenilsin, düþler bile
27. 1. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.