/Ölmenin en uzun hali/

/
Ne bir sese kulak verebiliyorum,
Ne sessizliðin yaþandýðý alana kayabiliyorum.
/
Ne sözcükleri hür býrakabiliyorum dilimden,
Ne Kalbimi ikna edebiliyorum, onlarsýzda olabileceðine.
/
Yaðmuru hissedememek gibi birþey bu
Ezilip ezilip ufalandýkça, artýk acýyý kanýksayýþ gibi
/
Sönmüþ çoktan ruhumun fenerleri
Güneþ çýksa, her yaný bürüse neye yarar þimdi
/
Elpençe divan durmakta karþýmda boylubuyonca
Uzamaya vakit bulamamýþ cüce gölgeler.
/
Yapraklarýndan soyunmuþ da, savunmasýz kalmýþ gibiyim
Aðaç olsam halime yanmayacaðým.
/
Kýþýn uzun olur ya geceler, ve uykular.
Ve birde yanýltýcý güneþin aldatýp vurduðu ayaz.
/
Deðmeyegörsün gözümüze soðuk bir bakýþ, ve Kalbimize umursanmamak
iþte o zaman uzun uzun ölüyor insan.
Sosyal Medyada Paylaşın: