Mucize
Suyun aktýðý yönüm ben.
Ateþin yandýðý, topraðýn kavrulduðu
Sessizliðin hüküm sürdüðü, yalnýzlýðým.
Kötü sözlerin, cümlelerin ard arda dizildiði, þiirim
Öyküyüm hep, gazetenin üçüncü sayfa haberlerinde.
Þeytaným! Azrail, insan aklýný çelip, ruhunu sonsuzluða gönderen!
Aldýðýn nefesi dirilten, dostum ben.
Kötü anlarýnda, yere göðe sýðdýramadýðýn
Var ise varlýðýný, maneviyatýný paylaþtýðýn hakikatým hep.
Ve iyiye dilekler dizdiðin, dua’yým
Tövbe edip, secdeye baþýný eðdiðin, korkun
Cennet ile cehennem arasý kaldýðýn, nefisim!
Aslýnda, bir kadýným ben!
Adamdan olma, ceninler büyüttüðün.
Adamým, meniden ilk aðlama sevinci oluþturduðun.
Kýsacasý;
Ben, senim
Yani, mucizenin tâ kendisi...
20.01.2013
Adnan Bilgiç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.